Kijk even mee naar Petrus. Hij is in de gevangenis terecht gekomen en niet op het meest hoopvolle moment in de geschiedenis van de eerste gemeenten. Het is net na het moment dat Jakobus door Herodes is onthoofd. Herodes was er op uit om de kerk af te breken en na Jakobus was het nu de beurt aan Petrus. Het enige waardoor hij nog leefde was dat het nog de tijd van de ongezuurde broden was en Herodes, vanwege dat feest in Israël even afwachtte om ook Petrus te doden. En dat afwachten was niet iets dat hij op een halfslachtige manier deed, want er waren maar liefst zestien soldaten verantwoordelijk voor de bewaking van Petrus. En zo zit Petrus, vastgeklonken aan twee soldaten en stonden er soldaten voor de deur van zijn cel.

Petrus werd in de gevangenis bewaakt, maar buiten de gevangenis bad de gemeente voor hem. Zijn sterkste bewakers waren buiten de gevangenis. Er werd door de gemeente over Petrus gewaakt en er was een voortdurend gebed tot God. Welke verwachting zal er geweest zijn? Zestien soldaten en een afgesloten cel, welke kansen zijn er eigenlijk nog. Het moet bijna bidden tegen beter weten in zijn geweest. En ondertussen was Petrus’ laatste nacht aangebroken en de scherprechter was bijna onderweg en er was nog steeds niets gebeurd. Zou God dan niets doen en ook toelaten dat Petrus vermoord zou worden?

En dan gebeurt het: Er staat ineens een engel in de cel. Is dit de meest logische manier waarop God kon ingrijpen? Veel makkelijker zou toch zijn geweest om Herodes te inkeer te brengen? Nu staat er een engel met hemels licht in de cel waar Petrus tussen twee soldaten ligt te slapen. Wat denk je nu zelf? Dan heb je toch oorlog in de gevangenis? Is dit nu de manier van gebedsverhoring die je zou verwachten? Ik niet, moet ik eerlijk zeggen!

En toch is dit wat gebed doet! Er komt zelfs een engel in beweging! En zelfs Petrus beseft eerst niet dat het echt is wat er gebeurt. Hij denkt dat het een visioen is, maar het is de werkelijkheid die volgt op het gebed van de gemeente! Zonder dat die soldaten wakker worden, wordt Petrus wakker gemaakt en de gevangenis uitgeholpen. Kennelijk is Petrus zo beduusd dat die engel nog moet zeggen dat hij zich moet aankleden en zijn schoenen aan moet doen. En zo gaan ze naar buiten, terwijl niemand er iets van merkt. De andere ochtend is de verwarring compleet en als je doorleest belanden die soldaten in de gevangenis, maar waarschijnlijk hebben ze dit met hun leven moeten betalen. Voor God was het gebed van de gemeente en de redding van Petrus belangrijker dan die vijanden die de kerk proberen kapot te maken.

Als Petrus dan bij de gemeente komt, dan is het dienstmeisje de enige die gelooft dat Petrus aan de deur staat, maar omdat ze het zo snel mogelijk aan de anderen wil gaan vertellen, vergeet ze de deur open te doen. En dan de gemeente, wat geloven zij ervan? Mooi niets! Ze denken dat het een engel is of de geest van Petrus. Ze laten hem kloppen en pas nadat Petrus zo ongeveer de deur eruit geklopt had, dringt het door dat God hun gebeden heeft verhoord.

Wat heeft het gebed gedaan? Het heeft de hele situatie in beweging gezet. Alles veranderde door het gebed van de gemeente. De omstandigheden waren kansloos, maar niet voor God. De omstandigheden waren zeker niet moedgevend voor de gemeente. Toch bleven ze bidden en ergens wisten ze dat hun gebed het verschil zou kunnen maken. Het aanvalswapen heeft de vijand ook hier weer verslagen. Als wij met dit geloof bidden voor onze situaties, wat denk je dat dan de kracht is van jouw gebed?

Gebed: Heer, ik zal er telkens voor kiezen om te bidden, zelfs tegen beter weten is, maar ik wil meer geloven dan ik kan weten.