Thema: Rust
“En Hij zei tegen hen: Komt u zelf mee naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit; want er waren er velen die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegenheid om te eten.” (Markus 6:31)
Wanneer heb jij voor het laatst, heel bewust gezocht naar een eenzame plaats? Of misschien moet ik de vraag voor jou nog wel anders stellen: Wanneer was je voor het laatst op een eenzame plaats en maakte je daar ook gebruik van? Mijn ervaring is namelijk ook wel vaak dat ik wel op een eenzame plaats kan zijn, maar die niet gebruik. Als ik kijk hoeveel ik afgelopen zomervakantie heb gewandeld en soms uren niemand tegenkwam, maar lang niet altijd de eenzaamheid en de stilte gebruikte waar ik deze voor zou moeten gebruiken, dan is die laatste vraag misschien nog wel meer gepast dan de eerste.
Dat we leven in een tijd waarin we worden opgejaagd door van alles wat we moeten, is duidelijk. Weet je wat alleen zo vreemd is? Dat als je in Gods Koninkrijk werkt, dat ditzelfde wel lijkt te gebeuren. Tenminste, ik merk dat wel heel vaak. Er ligt altijd meer werk te doen dan dat je kunt verzetten en er is altijd nood. En als je in Gods Koninkrijk wat taken te doen hebt, zul je dat ongetwijfeld herkennen. En soms is het zo sterk dat je je bijna schuldig voelt als je gewoon even tijd voor jezelf probeert te nemen.
Toen Jezus met Zijn discipelen op aarde was, speelde dit dus ook al. De enige die hier geen last van leek te hebben was Jezus Zelf. Hij zocht de stilte wel op, al stonden ze drie rijen dik voor Zijn deur. Dan nog ging Hij naar een eenzame plaats alleen. Heel vaak was dat ook een plaats waar Hij tijd nam om te bidden. Toch, als je de woorden van Jezus in Markus 6 leest blijkt Hij daar nog niet eens in eerste instantie voor op te roepen. De situatie was dat Zijn discipelen onder druk stonden omdat er velen kwamen en gingen en dat er niet eens tijd was om te eten.
Als je goed leest lijkt dat niet persé een fout van die discipelen, maar het heeft veel meer te maken met de plaats waar ze zijn. Jezus roept hen niet voor niets op om naar een eenzame plaats te komen. Met andere woorden: De discipelen werden op de plaats waar ze waren, telkens aan hun armen getrokken. Telkens waren ze weer ergens nodig. Herkenbaar als je beschikbaar bent. Ik weet nog goed dat toen ik in Gods Koninkrijk begon dat ik dag en nacht beschikbaar wilde zijn. Lange tijd vond ik ook echt dat het nodig was. Collega’s die aan het einde van een lang winterseizoen in de kerk blij waren dat het Pasen was, begreep ik niet goed. Ik wilde met de jongeren wel doorgaan tot de zomervakantie toe.
Het klinkt ook allemaal zo mooi en zo hoe het hoort. Toch zegt Jezus dat het zo niet hoort. Als je jezelf begint te vergeten, dan gaat er iets mis. Dan begin je te lijden aan een Messiascomplex. Dan begin je te lijden aan de gedachte dat alles van jou afhangt. Juist dat wil Jezus niet. Hij wil dat je uit de rust zult dienen en dat je soms ook gewoon even afstand neemt. Ik kom soms mensen tegen die zeggen dat vakantie niet Bijbels is, maar Jezus roept je op om van tijd tot tijd naar een eenzame plaats te gaan om op adem te komen en om daar te werken aan je relatie met God.
Kom van tijd tot tijd op een plaats waar niet doorlopend van alles van je gevraagd wordt en laat je ook op die plaats niet opjagen door de gedachte dat jij niet even tot rust kunt komen omdat er nog zoveel moet gebeuren. Het is namelijk onzin. Sterker nog, ik geloof dat het een manier is van de vijand om je uit te putten. Rust wat uit, is de boodschap van Jezus.
Gebed: Heer, wat bent U genadig en liefdevol als U ons oproept om ons soms af te zonderen om tot rust te komen.